منطقه حفاظت‌شده گلیل در فاصله ۷۰ کیلومتری شمال شرق شهر شیروان و در نوار مرزی ایران با جمهوری ترکمنستان واقع شده که دارای آب و هوایی عموماً سرد و کوهستانی، با شیب‌های تند، دره‌های عمیق و صخره‌های مرتفع است.

این منطقه قسمتی از رشته‌کوه‌های موسوم به «کپه داغ» را تشکیل می‌دهد که با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی ازجمله جنگل‌های انبوه درختان ارس و تنوع بسیار زیاد پوشش گیاهی و نیز زیستگاه خالص‌ترین قوچ اوریال، بی‌تردید بهشت گمشده ایران است.

گلیل، در گذشته نه‌چندان دور جنگلی انبوه و منطقه پایین‌دست آن نیز چمنزاری مملو از انواع گون‌ها بوده است. این منطقه دارای آب و هوایی عموماً کوهستانی، با شیب‌های تند و دره‌های عمیق و صخره‌های مرتفع است که همچنان بخش وسیعی از آن را جنگل‌های ارس با زادآوری طبیعی مطلوب تشکیل می‌دهند و از شرق به غرب، بر تراکم آن‌ها افزوده می‌شود.

دشت گلیل همچنین دارای اماکن تاریخی و باستانی ازجمله قلعه قدیمی خلیفه است که محل اسکان اعراب بوده و به آن «گوم عرب‌ها» هم می‌گویند که به شهر بابا عرب عشق‌آباد کوچیده‌اند. این منطقه در گذشته‌ای نه‌چندان دور محل ییلاق عشایر ایلات بیچرانلو، میلانلو و شیخ امیر بوده است که امروزه تنها شمار کمی از عشایر کُرد به دامپروری مشاغل سنتی در گلیل مشغول‌اند.

مقبره امامزاده زکریا(ع) از نوادگان امام موسی کاظم(ع) در یکی از قلل مرتفع گلیل و ارتفاعات کوه زکریا قرار دارد که قدمت آن ازجمله نشانه‌های قدمت شهر یا قلعه و دشت گلیل امروزی است؛ علاوه بر آن وجود مزارهای مختلف و ناشناس، اسامی خاص، آثار مکشوفه از دل دشت دلالت بر تاریخی بودن منطقه دارد. دریاچه سد گلیل هم ازجمله چشم‌اندازهای زیبای آن است.